Beste bezoekers,

Mijn naam is Manola Francinette Sint Jago en ik ben geboren en getogen op het zonnige eilandje, Aruba. Ik was heel jong toen ik begon met schilderen en tekenen. Mijn vader zei dat ik kon tekenen voordat ik kon praten. Mijn kunstwerken zijn heel vrolijk qua kleur en qua stijl. Mijn achtergrond loopt als een rode draad door al mijn kunstwerken heen. Voor mijn kunstwerken op linnen en katoen maak ik gebruik van olieverf, acrylverf, Oost-Indische inkt, en gemengde technieken dat geldt ook voor mijn kunstwerken op houten panelen. Mijn vader was en is nog altijd mijn grootste inspirator geweest en zal dat ook altijd blijven. Mijn vader was een bekende architect op het eiland tot aan zijn dood in 1988. Hij was een pracht mens en zijn naam was Ambrocio, Moises Sint Jago of (Mooi voor iedereen die hem lief had) geboren en getogen op het eilandje Bonaire. Bij hem op schoot aan zijn grote tekentafel heb ik mijn eerste stapjes gemaakt met het tekenen en het schilderen. Van mijn vader heb ik de fijne kneepjes van het vak geleerd. Heel graag had ik een kunstopleiding willen volgen, maar door mijn ernstige ziekte die inmiddels chronisch is geworden was ik genoodzaakt om op mijn 15de levensjaar permanent te verhuizen naar Nederland. Ik maak naast mijn schilderijen op doek en houten panelen ook sieraden van goud, zilver, kralen, leer, textiel, schelpen en veel meer, te veel om op te noemen. Onlangs heb ik vier gedichtenbundels geschreven en geïllustreerd. “In gesprek met mijn moeder” deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4 waar ik ontzettend trots op ben. Ook heb ik tijdens de Corona lockdown een kinderboek "Lieve woordjes voor het slapen gaan" geschreven en geïllustreerd. Ook dat was ontzettend leuk om te doen en daar zal ik zeker mee door gaan in de toekomst. Door mijn ziekte ben ik altijd moe en het kost mij heel veel moeite en energie om aan 1 kunstwerk te werken, maar het laat mij wel de pijn en het verdriet van mijn ziekte vergeten. Maar een paar minuten schilderen per dag kan ik nog en dat doe ik met heel veel plezier. Sinds een paar jaar ben ik ook nog slechtziend geworden en slechthorend wat het maken van kunstwerken alleen maar moeilijker maakt. Maar gelukkig heb ik mijn lieve man die mij altijd bijstaat in alles wat ik doe. En door behulp van allerlei hulpmiddelen kan ik toch blijven schilderen, tekenen en sieraden maken. Na een hersentumor, twee kunstheupen, een beroerte, diabetus type 2 ben ik van chronisch ziek naar chronisch creatief gegaan. Al een aantal jaren ben ik lid van Stichting KUBES | Kunst en cultuur voor blinden en slechtzienden

Het is een fijne stichting, want dan zit je tussen de mensen die weten wat je hebt meegemaakt en weten hoe het voelt om niets of weinig te zien. 

Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen zegt men. Gelukkig heeft mijn man mij daarbij geholpen, want alleen lukte het niet om de slingers op te hangen, maar we maken er nu wel een feest van. Ik wens u heel veel plezier op mijn website.

Een tropische groet. Manola Sint Jago