BUITEN IS HET HEET, MAAR BINNEN IS HET GELUKKIG KOEL.
Geen zuchtje wind en zelfs op het balkon zit ik naar adem te happen. Heb gisteren een vriendin gesproken met de ziekte Sarcoidose. Ze heeft 24/7 een slang in haar neus en een zuurstof tank in de buurt. Met deze warmte heeft ze heel veel last van haar longen en heeft ze extra zuurstof nodig. Pfffffffff ik heb veel bewondering voor haar en hoe ze met haar ziekte omgaat.
Ik merk wel dat als je chronisch ziek bent net zoals ik dat je steeds weer je grenzen gaat verleggen. Net als je iets hebt afgezworen net als ik dat heb gedaan, laat je het vervolgens toch weer toe. Ik heb afgezworen om nooit meer aan mijn lichaam te laten sleutelen, maar waarschijnlijk zal er toch iets aan mijn ogen moeten gebeuren wil ik weer normaal kunnen kijken en kunnen bijven tekenen en schilderen.
En toch kan ik het niet laten om onbewust of toch bewust te zitten wachten tot er weer iets komt waar ik echt niet op zit te wachten. Ik moet denken aan de oude Buick Wildcat van mijn oom Bubu op Aruba. Elke keer als er een onderdeel vervangen werd moest er een ander onderdeel vervangen worden.
Maar gelukkig maak ik ook leuke dingen mee. Ik heb afgelopen maandag visite gehad van een andere vriendin van mij. Het is echt gezellig om af en toe iemand op visite te hebben. We hebben lekker op het balkon gezeten en genoten van het uitzicht op de Sloterplas. Van water word je rustig dat is echt zo en hoe dan ook je raakt er door geïnspireerd. Dus na het bezoek ben ik gaan schilderen op het balkon.
Straks alles klaarleggen voor mijn expositie in de vrijwilligerscentrale in Alkmaar. Ik kijk er echt naar uit.
Nu nog even hangen op de bank en op adem komen gelukkig zonder slang in mijn neus.